เคยสงสัยไหมว่า
ความรักมาพร้อมกับ “ความผูกพัน”
หากการรักใครสักคน ต้องใช้ความอดทน “มากกว่า”ใช้หัวใจรักนั่นยังจะเรียกว่า
“รัก”ได้อยู่หรือป่าว
ต่อให้เรียกว่าว่าเป็นได้ รักที่เรามี
จะทำให้เรามีความสุขจริง ๆ ไหม ความสุขแบบ “รักไป” แล้วต้อง “ร้องไห้ไป”
มันใช่สิ่งที่เราต้องการจริง ๆ หรือ
คงมีผู้หญิงหลายคนที่กลั้นน้ำตาไม่อยู่
ตอนที่เขาพูดจาไม่ดีใส่
บ่อยครั้งที่ต้องเก็บความเสียใจไว้กับตัวเองโดยที่เขาไม่เคยรู้และต้องยอมเป็นคน
“ใจกว้าง” เกิดกว่าความสามารถที่ตัวเองมีกลับไม่ได้ทำให้เขา “มองเห็นคุณค่า”
ของมันเลย
ผู้หญิงพยายามที่จะประคับประครองความรักอย่างสุดชีวิต
ทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้
อดทนทนทุกอย่างเท่าที่จะสามารถอดทนได้
แต่ผู้ชายกลับใช้ชีวิตโดยไม่แคร์ใคร
ทำเหมือนผู้หญิงไม่มีตัวตนหลงเหลืออยู่เลย
หรือที่ยังอยู่กันได้
ยังรักกันต่อไปได้
เป็นเพราะ….คนที่ไม่มีตัวตนหลงเหลืออีกต่อไปแล้ว
“เจ็บ” แต่ก็ “อดทน”
เพียงเพราะคำคำเดียว นั่นคือ “ก็คนมันรัก”
บ่อยครั้งที่เขาทำนิสัยแย่ ๆ ใส่ฉัน
และไม่ให้เกียรติเหมือนเคยพอปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็ยุให้ “เลิก ๆ กันไปเหอะ”ถ้ายิ่งคบ
แล้วชีวิตยิ่งลำบากความรู้สึกที่สุดคือ
“ชอบฟังเวลาเพื่อนด่าแฟนตัวเอง”
ในวันที่ถูกทำร้ายมาอย่างหนักแต่ผ่านไปอึดใจเดียว
เมื่อต้องตัดสินใจอีกครั้ง ฉันก็มักจะหา “ข้ออ้างดี ๆ”ให้เขาได้เสมอถึงเขาจะเลว
แต่เขาก็ “ดี” กับเราเรื่องนี้เหมือนว่ามันสามารถชดเชยกันได้
ความรักจะดีขึ้นได้
ต้องอาศัยการมองโลกในแง่ดี
และการ
“อดทน” เพื่อความรัก
ก็ดีกว่าการอดทนเพื่อให้
“ได้มา” ซึ่งความรัก
เมื่อมีความรักอยู่ในมือแล้ว
จงรักษาให้ดีที่สุด
แม้ต้องใช้ความอดทนอย่างถึงที่สุด
มันก็
“คุ้ม” ที่จะลองทำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น